Na 9 jaar is het dan zo ver. We gaan weer na Utah. Woensdag fietsdozen gehaald bij Bike4travel. Die bleken groter dan de 44 inches van het bagageluik van United Express naar Grand Rapids en St George. Dozen verkleinen was simpel. Nu was fiets Willy weer te hoog, ook meer demonteren dan me lief was. Gisteren kwam Willem langs om proef te pakken en vanochtend stond hij om 6.15 voor de deur om Willy, fietsen en fietstassen naar Schiphol te brengen. Heel aardig! Rudy met IC direct er achter aan. Mijn fietstassen bijna 20 kg, terwijl richtlijn 15 kg is. Te veel gewend aan de boot? Kijken wat we kunnen lozen in Michigan. De reis van Amsterdam naar Chicago verliep vlekkeloos. Ook de gang door Homeland Security en douane was binnen een uur rond. Toen hadden we nog een klein uurtje om even wat te eten. Maar dat werden 2 uur, toen 3 uur en uiteindelijk 4 uur. Terminal 1 op O Hare Chicago goed kunnen bekijken. Een half uur in de rij gestaan voor een zak popcorn (chicago mix). Tenslotte met 3 uur vertraging vertrokken voor een vlucht van 30 minuten. Daar stonden de grote broers en Jan ons op te wachten. H&M met Wim&Jan mee en wij met Koos naar Watson. Daar waren de eerste feestgangers gearriveerde en werden we uitbindig begroet door 3 kleine Texaanse Schoonveldjes en 7 grote.
Vertrek naar Utah
