Adviezen
Vandaag ontmoette ik de eerste tegenligger, John uit Rhode Island. Hij fietst vanuit Portland, Oregon naar huis. John kwam van Badlands Nationaal Park. Hij adviseerde me om daar niet heen te gaan: te heet en niet zo mooi. Mary, Randy en Scott hebben me eergisterenavond op het hart gedrukt om er vooral wel heen te gaan. Mary wilde me wel brengen. Anderen eerder op de reis hadden me de Badlands aanbevolen. Langs de Badlands gaan is een omweg van 20-30 kilometer. Daar heb ik alleen de tijd voor bij een gunstige wind. Die heb ik niet. Bovendien heb ik foto’s van de Badlands gezien. Ik vond het bijzonder, maar niet bijzonder mooi. Vanaf de weg naar Wall kun je in de verte de kale heuvels zien liggen.
Wall Drug
Al sinds het verlaten van Pierre word ik doodgegooid met reclameborden voor Wall Drug. Ik dacht eerst dat het een keten was, maar kreeg door dat een drugstore in Wall is. Ouderwets goedkope koffie voor 5 cent, heerlijke zelfgebakken donuts, kampeerspullen etc. Paren op huwelijksreis en veteranen krijgen hun donut met koffie gratis. Wall Drug heeft ook cowboy laarzen. Allemaal kennis die ik de afgelopen anderhalve dag heb opgedaan door op deze weg te fietsen.
Letterlijk vertaald is een drugstore een drogisterij. Maar in Amerika hebben ze vaak een veel breder assortiment. Die donut klonk goed, 5 cent voor de koffie ook niet verkeerd en ik moest een nieuw gastankje kopen, dat was dus handig.
Toen ik in Wall aankwam werd ik met borden naar Wall Drug geleid, naar de grote parkeerplaats achter het gebouw. Wall Drug bleek een Bataviastad in Westernstijl te zijn. De kampeerwinkel verkocht messen en mokken, met opdruk van cowboys of bizons of een pistool. Zeker geen gastankjes. In het restaurant stond een wachtrij van minimaal een kwartier. Iemand die er van houdt kan er gemakkelijk een dag wel rondneuzen. Ik houd er niet van en ben snel weg gegaan.
Spoorlijn
Sinds Miller fiets ik al parallel aan de spoorlijn van de Rapid City, Pierre en Eastern spoorwegmaatschappij. De bruggen zien er ouderwets uit, maar de beveiliging en spoorwegovergangen zijn vrij nieuw. Ook is het ballastbed recent vernieuwd. Het blijkt dat de maatschappij nog maar een paar jaren bestaat. Het is opgericht onder politieke druk om het vervoer van de landbouwproducten mogelijk te maken. Verschillende staten hebben een aandeel in de maatschappij. Ze heeft spoorlijnen overgenomen van andere maatschappijen. Oorspronkelijk is de lijn in 1906/7 aangelegd.
Autosnelweg
De kortste weg vanaf Wall is over de autosnelweg. Komoot leidde me over andere wegen. Meer kilometers en grotendeels grindwegen. Mijn route vanuit Philip voegde zich een mijl vóór Wall samen met de autosnelweg. Die anderhalve kilometer maakte me duidelijk dat ik zou omrijden. Dat was een prachtige route. Na Wasta wilde Komoot me een karrepad opsturen dat was afgesloten door een hek. Noodgedwongen daarna 10 kilometer autosnelweg. De eerste twee kilometer klimmen met tegenwind, daarna een stevige zijwind. Bij de eerste afslag kon ik er weer vanaf en verder over de oorspronkelijke highway. Die leidde me naar New Underwood. Een dorp met 590 inwoners en een uitgebreide convenience store met een aantal motel kamers.
