Kampeerterrein
Toen we gistermiddag in Hulett aankwamen op de Screaming Eagle Campground was deze volledig verlaten. De receptie was dicht. Er hing geen mededeling over wat je moest doen als er geen receptionist is. Alle kampeerplekken waren leeg. Het was een terrein alleen geschikt voor tenten. Niet voor caravans en campers, RV’s. De meeste Amerikanen lijken te kamperen met RV’s. Voordat we de tent opzetten, moest ik controleren of er wel werkende douches waren. Die waren er. De volgende uren waren we alleen op de camping.
‘s Avonds hebben we gegeten in het dorp. Omdat mijn telefoon geen bereik had, heb ik met een geleende telefoon de campingbaas gebeld. “Ze zou nog langs komen, er kwamen nog meer mensen”. Terug op de camping waren inmiddels nog 4 kampeerders gekomen.
Britse Fietsers
Tijdens ons ontbijt kwamen er twee fietsers binnen. Mannen van rond de vijftig. Een met een shirt van Alpe d’Huez. Zij fietsen van Portland, Oregon naar Maine, aan de oostkust. Ze kwamen uit Engeland.
Te veel hooi
Voor onze lunchstop willen we een plek waar we kunnen zitten en liggen, in de schaduw. Die plekken zijn schaars. Vandaag naast de oprit van een ranch een mooie schaduwboom en goed gras. Toen kwam de boer aanrijden. Lunchen op zijn land was geen probleem. Hij was aan het hooien, maar door de ruime neerslag, hadden ze eigenlijk te veel hooi. Hoe te verwerken en waar laat je het. Hij was vee boer, geboren en getogen op de ranch.
Devil’s Tower
De grote attractie in dit gebied is Devil’s Tower. Dit is een 380 meter hoge monoliet die gevormd wordt door zeshoekige basaltkolommen. Van verre is de berg al te zien. Onze weg voerde langs de berg. Om er dichter bij te komen moesten we nog een aantal kilometers naar een bezoekerscentrum fietsen. Ondanks dringende adviezen van meerdere mensen hebben we dat niet gedaan.
