Droomhuis op het platteland 3
De boer die gisteren zijn koeien opdreef, vroeg me waar ik vandaan kwam. Nederland, zei ik. We hebben de laatste jaren veel Nederlandse buren gekregen, vertelde hij. Niet om te boeren, maar om hun “droom” waar te maken. Vanochtend zat ik in het ontbijt restaurant met een Britse dame. Ze was voor de liefde naar Ierland gekomen en daar gebleven. Gescheiden en 12 jaar geleden naar Portugal verhuisd. Maar na 9 jaar moest ze vanwege Brexit haar droom opgeven. Britten kregen na Brexit niet zomaar een verblijfsvergunning. Tussen het Verenigd Koninkrijk en Ierland bestaat een verdrag dat ze wel in elkaars land mogen verblijven.
Afstandskampioen
De campingbaas vertelde gisteren dat ik dit jaar tot nu toe de grootste afstand had afgelegd om hier te komen. De verste die hij had meegemaakt, was uit Malaga komen fietsen. De man uit Malaga had hem verteld dat hij wel een overmaat aan prachtige kusten en vergezichten kreeg. Eigenlijk te veel om te bevatten.
Voor mij viel het vanochtend tegen. Laaghangende bewolking in Ierland is echt laag. Niets vergezichten en geen mooie bergjes. De middag maakte alles weer meer dan goed.
O’Sullivans
Vanmiddag heb ik een heerlijke visschotel gegeten bij O’Sullivans in Crookhaven. De oude O’Sullivan is aan het begin van de 20ste eeuw naar Amerika geëmigreerd. Tijdens de depressie daar raakte hij zijn baan kwijt en kreeg een afkoopsom mee. Daarmee heeft hij Crookhaven deze tent gekocht. Inmiddels is de vierde generatie de zaak aan het overnemen. Een groot deel van de tweede generatie is in de 50’er jaren geëmigreerd naar Engeland en de VS.
Gisteren heb ik het Heritage Museum bezocht in Skibbereen. Dit gebied is het zwaarst getroffen tijdens de hongersnood van 1846-1849. Van de 8 miljoen Ieren zijn er toen 1 miljoen overleden aan honger en 1 miljoen geëmigreerd naar landen als Engeland en de VS. Daarna zijn ook veel vanwege de armoede vertrokken. Ierland heeft nog steeds minder inwoners dan in 1840.
Zuidelijkste puntje
Vorig jaar heb ik op het zuidelijkste puntje van Denemarken gestaan, nu op het zuidelijkste puntje van het Ierse vasteland: Brow Head. Over een drie kilometer klein en steil weggetje kom je er. Er staan de restanten van een oude uitkijktoren en een paar huizen. Mooi uitzicht over de Atlantische Oceaan en de schiereilanden ten noorden van Mizen. Ik had ook (nog) naar Mizen Head gekund. Dat is het meest westelijke punt van dit schiereiland. Ik begrijp van Nederlandse buren dat er op Mizen Head minstens 100 auto’s stonden, een eettentje en een informatiecentrum. Op Brow Head waren er twee andere toeristen.
Rosslare
De kortste route van Nederland naar Ierland gaat via Fishguard in Zuid Wales naar Rosslare. De meeste automobilisten die ik spreek zijn via Rosslare gekomen. Maar lang niet allemaal vanuit Wales. De Triumph oldtimers waren via Cherbourg in Frankrijk gekomen. Een Nederlands paar was met een boot van Zeebrugge naar Rosslare (24 uur) gevaren. Dankzij de Brexit zijn er meer verbindingen om het Verenigd Koninkrijk heen gekomen tussen Ierland en het Europese vasteland.
Prachtige verhalen. Veel plezier met het vervolg!