Dead end
Ik dacht vanochtend in Neskown te kunnen ontbijten. Ik verwachtte een Katwijk achtige boulevard met winkels en restaurants. Het was heel anders. Het was een strook duinen met daarop bescheiden vakantiehuisjes. De kavels kosten waarschijnlijk een veelvoud van de huizen. Uiteindelijk eindigde de weg na drie kilometer op een terrein met private en een slagboom. Een pad met rul zand voerde verder door de duinen. Ik hoefde niet helemaal terug, halverwege was er een Tsunami vluchtroute richting de hoofdweg over de Neskown Heights. Het weggetje naar de top van de Heights was steil, rond de 20%. (De vakantiehuisjes op de Neskown Heights waren niet bescheiden)
Very dangerous en Fabulous
Toen ik stond uit te hijgen van de klim, kwamen er twee oudere dames aanlopen. Ze wilden weten of ik naar Lincoln City ging. De officiële fietsroute naar Lincoln City ging over Cascade Head en dat was very dangerous. Ik legde uit dat ik uit Lincoln City kwam en onderweg was naar McMinnville via Beaver en Carlton. Volgens de dames was die weg fabulous , daar zou ik geen spijt van krijgen.
Hoog of laag
Vanaf de kust moet ik weer over het kustgebergte fietsen naar McMinnville, waar mijn neven David en Michael en hun gezinnen wonen. Vanuit Lincoln City had ik twee routes om naar McMinnville te gaan. Een korte route over de drukke Salmon River Highway of een langere route over de rustige Upper Nestucca Road (van Beaver naar Carlton). 90 of 130 kilometer, 200 meter hoogte of 600 meter hoogte. Ik koos voor de tweede, ik heb er geen spijt van gekregen. De weg liep langs de kronkelende Nestucca langzaam omhoog naar de hoogten van het kustgebergte. Eerst voerde de weg door landbouw gebied, later door dichte bossen. Veel schaduw was prettig op deze hete dag.
Water
Op dagen dat we door desolaat gebied fietsten, had ik een extra gallon fles water bij me. In South Dakota kreeg ik van een motorrijder twee flesjes ijskoud water op een moment dat het water in de bidons lauw was. In Yellowstone van een vriendelijke Pool uit New Jersey. In Idaho vanaf de Craters of the moon van voorbijrijders uit Colorado en in Ironside, Oregon van de buurvrouw van het postkantoor. Vandaag was mijn water na de afdaling uit het kustgebergte op. McMinnville was nog een kleine 10 kilometer en de temperatuur 38 graden. Ik keek al of ik mensen buiten zag lopen. Toen stuitte ik op een afsluiting van de weg. Men werkte aan de elektriciteitskabels en had een pick up dwars over de weg gezet om deze af te zetten. Naast de pickup was voldoende ruimte om er met de fiets langs te kunnen. In de pickup lagen pakken waterflesjes. Ik vroeg de wegafsluiter of hij water voor mij had. Die had hij, maar niet koud. Hij gaf me twee flesjes.
