Eiland
Een lokale fietser vertelde ons dat de Indianen de Black Hills zagen als een eiland in de grote vlakte. Sinds Rapid City hebben we op dat eiland gefietst. Gistermiddag kwamen we van dat eiland af en weer op de grote vlakte. Die vlakte is weer veel wijdser dan de heuvels, maar veel gevarieerder dan de akkerbouwgebieden van South Dakota. We hadden tegenwind, maar die was gelukkig niet hard.
Kort en plat
Vandaag een korte dag over de oude Highway, die min of meer parallel aan de nieuwe autosnelweg, de I 90, loopt. Daarnaast ook een dubbelsporige spoorlijn, die druk wordt bereden door goederentreinen. We hadden in Moorcroft een motel uitgezocht op afstand van de snelweg, maar geen rekening gehouden met de spoorlijn die er vlak langs liep.
Kort voor Gillette een uitgebreid rangeerterrein met een paar honderd locomotieven. De weg was zo goed als vlak, rondom de weg waren hogere heuvels.
Rozet
Halverwege Moorcroft en Gilette ligt het dorpje Rozet. Voor het dorp een wat vervallen trailerpark. Langs de weg een onooglijk gebouw, zonder ramen met een drive through loket. Het heet een cafe te zijn en leek open. Toen we onze fietsen in de schaduw naast het loket neerzetten, moesten we die verplaatsen. Dat belemmerde de doorgang van haar drive through. Binnen een 81 jarige vrouw. Het gebouw was cafe, restaurant en winkel. We kregen koffie met een heerlijke roll. Terwijl wij daar zaten kwamen meerdere klanten langsrijden bij haar drive through. Twee jonge cowboys, met spurs, kwamen een paar sixpacks bier kopen. De vrouw woonde haar hele leven in Rozet. Het cafe had ze al 40 jaar. Ze vertelde verhalen over de achterkleinkinderen. Haar zoon werkte voor haar in het cafe.
