We waren vooraf een beetje bezorgd wat Elke van de boottocht zou vinden en of ze de tocht zou overleven. De dierenarts geeft haar nog drie maanden. Volgens de bloedwaarden zou ze kotsend en lusteloos rond moeten hangen. Maar ze heeft het prima naar haar zin. Ze ligt graag op het voordek of in het gangboord als het rustig en droog weer is, als het gaat bonken of erg schuin, dan het liefst op de vloer van de kuip of half op schoot bij een van ons beiden. Ze heeft dieetvoedsel, een soort van pepernoten. Die lust ze niet echt. Als we die mengen met genoeg vleesvoedsel uit blik eet ze de meeste op, maar als ze de kans krijgt spuugt ze die uit. Overal op de boot vinden we die vieze pepernoten van Elke. Ze zwemt nog graag en als ze uit het water komt zie je dat ze broodmager is. Als we ergens aankomen is Elke als ze de kans krijgt de eerste van boord. Zo gauw de motor aangaat en de stootwillen te voorschijn komen wordt Elke enthousiast. Een wandeling over het strand of over velden vindt ze prachtig, als je te lang met haar door de stad wandelt zakt ze af en toe door haar poten.
