Donegal
Of ik was zo geobsedeerd met het vinden van mijn kamer of ik word minder scherp, maar gistermiddag ben ik pal langs de belangrijkste attractie van Donegal gefietst zonder het op te merken. Toen ik vanochtend bekeek wat er te zien was in de plaats, is dat het kasteel. Het kasteel ligt nog geen 50 meter van mijn kamer. Maar, net als 47 jaar geleden, was ik niet onder de indruk.
Mijn medefietser op Inishmore kwam uit Donegal. Van haar mocht ik de plaats geen stad noemen, daar is die te onbeduidend voor. Op de verkeersborden in Sligo wordt Derry wel aangegeven, Donegal niet. Het was in Donegal wel druk, een paar grote hotels waren gevuld met mensen die een busreis langs de hoogtepunten van Schotland en Ierland maakten, 4 bussen.
De plaats ligt aan Donegal Bay, de haven is met EU fondsen opgeknapt. Ik vond de restanten van da abdij het meest interessant. In 1474 opgericht, in 1602 opgeblazen tijdens een gevecht met Engelsen. De franciscaanse monniken hebben daarna wat zuidelijker een nieuw klooster gebouwd, ik ben er langs gereden.
Eurovelo 1 te vroeg geopend
Op zoek naar informatie over de route stuitte ik op een artikel op een fietsers website over de Eurovelo 1 in Ierland. De officiële “opening” van de route heeft pas in 2023 plaatsgevonden. Het Ierse ministerie van verkeer heeft er € 800.000 aan besteed. Waarschijnlijk voor de bewegwijzering, die is overdadig. De minister was trots dat hij deze nieuwe loot kon toevoegen aan de toeristische infrastructuur. Maar de fietsersclub is minder enthousiast. De route gaat in Ierland nog over te veel drukke wegen. Nu worden buitenlandse toeristen naar die drukke wegen geleid. Eurovelo heeft een heel handboek waarin de vereisten staat voor certificering als Eurovelo route. Daar voldoet de route in Ierland nog lang niet aan. Er is maar 1 route in Europa die wel aan alle vereisten voldoet: EV 15, de Rijn fietsroute.
Met dit in het achterhoofd, begrijp ik waarom er langs de drukke wegen in de Dingle Peninsula nauwelijks borden stonden en langs de stille weggetjes in Donegal veel borden staan. Langs een spiksplinternieuwe stukje hoofdweg in Dingle waren fietspaden aangelegd aan de veilige kant van de vangrails. Dat stukje was onderdeel van EV1.
Zeezichten
De EV1 in Donegal voldoet bijna steeds aan het criterium “rustig weggetje”. Op de stukjes hoofdweg waren vaak brede bermen. Ik heb de route vandaag braaf gevolgd en meerdere lussen gemaakt over de schiereilanden. Vanaf hoogte schitterende uitzichten over de kust en de oceaan. In de route zaten meerdere venijnige klimmetjes.
Droomhuis op het platteland 6
Voor mijn middag cola met ijs kwam ik in een pub terecht in Maghery. Behalve de barkeepster zaten er twee mannen. De ene was mij tegen gekomen op de zuidkant van het schiereiland. De andere man verbeterde mij, toen ik zei dat ik uit Holland kwam. Hij had gevaren met kustvaarders en rivierschepen. Een van zijn schepen was gebouwd in Groningen, net als ik. De zeeman kwam uit Dublin maar was voor de liefde naar Maghery gekomen, de tweede man kwam uit Belfast en de barkeepster uit Cork. Waarom deze beiden de grote stad hebben verlaten en naar dit gehucht aan de Atlantische Oceaan zijn gekomen, werd niet helemaal duidelijk.
Huwelijksfotograaf
In de tuin van een huis stond een gezelschap net geklede mensen. Toen ik er langs fietste, vroegen ze aan mij of ik een foto van het gezelschap wilde maken. Natuurlijk, wil ik dat wel. Als beloning mocht ik ook met het bruidspaar op de foto.
