Dingle-Listowel

Hoogtepunt

Dingle beneden, Kerry in de verte

Het hoogtepunt van de dag, letterlijk en figuurlijk, was de weg van en naar Conor Pass. De klim begon direct uit Dingle en ging geleidelijk omhoog. Gemiddeld 7% maximaal 10%. Je zag precies waar je heen ging en waar je vandaan kwam. De zon scheen en de wind duwde me omhoog. Ik voelde me zoals in een Iers liedje:

May the road rise up to meet you
And the wind be on your back
May the sun shine warm upon you
And the rain fall gently down

Op de pas prachtige vergezichten, zowel naar het zuiden, als naar het noorden. Volgens het bord kun je bij helder weer de Aran eilanden zien ligge, waar ik over 2 dagen hoop aan te komen.

Noordkant Dingle vanaf Conor Pass

Dingle

Een kilometer voor het eind kon ik gisteren de plaats Dingle niet zien liggen. Ik twijfelde nog even of ik wel goed reed. Hij lag achter een heuvel. Schitterend gelegen aan een inham van Dingle Bay, een vissershaven en een jachthaven. En een toeristische hotspot. Het was er even druk als in Kinsale, een week geleden. In de hostel waar ik verbleef, waren ook 2 meisjes uit Ohio. Ze hadden gisterochtend een excursie gemaakt naar de Skellig Eilanden ten westen van Kerry, waren gisteravond in Dingle en gingen vandaag naar Kinsale. Ik heb die excursie overwogen, totdat ik op een filmpje zag dat je dan in file loopt naar de restanten van een 7e eeuws klooster.
Ik was nog nooit eerder op de Dingle Peninsula geweest. De bergen zijn imposant en het landschap oogt vriendelijk. Maar er zijn relatief weinig kleine weggetjes. Gisteren en vandaag moest ik forse stukken (20/30 kilometer) over drukke tweebaanswegen rijden. Dat is geen genoegen. De auto’s wijken goed uit en wachten achter me bij tegenliggers. Vanochtend was er voor het eerst iemand die meende mij in te moeten halen, terwijl er tegelijkertijd een tegemoetkomende auto was. Er stonden hier geen bordjes dat ze minimaal 1,5 meter afstand moeten houden.

Weggetje door kwelders nabij Augacasla, even een stukje niet over de hoofdweg

Onafhankelijkheidsoorlog

Gisteren zat ik tussen de middag te lunchen bij een gedenksteen voor 3 burgers die in 1922 tijdens de Burgeroorlog waren omgekomen. Hier in Lixnow een monument voor de gevallenen uit deze plaats tijdens de Ierse onafhankelijkheidsoorlog van 1919 tot 1921. Hier geen woord over de burgeroorlog die daarop volgde.

Monument gevallenen Lixnow onafhankelijkheidsoorlog
Rudy Schoonveld
Rudy Schoonveld
Artikelen: 1099

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *