Transamerica dag 36: Clara City MN

City of Lakes

Shoreview is een van de suburbs van Minneapolis. Donderdag de laatste 30 kilometer door de suburbs gefietst, vandaag de eerste 60 kilometer door de stad en suburbs gereden. Bijna alles over fietspaden gereden die ook allemaal verhard zijn. Minneapolis is echt een stad van meren. In de wijken liggen overal meren, sommige klein, maar ook enkele flinke meren, waar wordt gezeild.

Minneapolis is ook de stad waar de Black Lives Matter beweging ontstond na de dood van George Floyd hier. Ze noemen Amerika wel eens de melting pot van verschillende nationaliteiten en achtergronden. Als je in Minneapolis rondfietst valt dat nogal tegen. Shoreview is zo wit als het maar kan, het noordwesten van de stad is helemaal gekleurd. Eigenlijk is dat niet veel anders dan in Rotterdam.

Mississippi River

Bij de binnenstad ben ik de Mississippi overgestoken. Ik had minstens een bord verwacht met de naam van de rivier. Mooi voor op de foto, maar helaas was dat bord er niet. Ik heb hem wel op de foto gezet met de skyline van de binnenstad op de achtergrond.

De plains

Even abrupt als de stad aan de noordkant begint, eindigt hij aan de westkant. Opeens rijd ik weer tussen de boerderijen en de akkers. Ook na het verlaten van de stad rijd ik nog steeds over fietspaden op oude spoorlijnen. Met een kleine onderbreking heb ik de eerste 140 kilometer over dat soort paden gefietst. Anders dan John uit Ladysmith mij had beloofd, waren de laatste 20 kilometer niet verhard. Het landschap wordt steeds opener, de bomen staan vooral rondom de boerderijen.

Geen kampeerplaats

Rond een uur of vijf vond ik welletjes en vroeg de kruidenier waar ik zou kunnen kamperen. Volgens hem was er 6 kilometer na het dorp een kampeerterrein. Ik heb het niet kunnen vinden. Vervolgens was het ook niet gemakkelijk om een wild kampeerplaats te vinden. Het land is open en de enige beschutting is bij de huizen. Dus toch maar doorfietsen naar Clara City, met als beloning een motelkamer. Dat viel tegen. Er was geen receptie, als je iets wilde, moest je een nummer bellen. Daar nam niemand op. Een oudere dame die in het motel leek te werken, verwees ook naar het nummer. Ze dacht dat het motel volgeboekt was. Uiteindelijk in het stadspark terecht gekomen in een overdekte ruimte met picknicktafels. Daar mijn matje en slaapzak uitgerold.

Record dag afstand

Ik heb vandaag mijn record dag afstand overtroffen. Het stond op 187 kilometer op een tocht in Frankrijk 35 jaar geleden. Met 216 kilometer ga ik daar ruim overheen. Vandaag was een van de weinige dagen dat er een oostenwind werd voorspeld, wind mee. Elke kilometer die ik vandaag met wind mee fiets, hoef ik dinsdag net met tegenwind te rijden. Maar, ik was blij om de watertoren van Clara City te zien verschijnen aan de horizon.